در مورد اینترنت کوانتومی مباحث زیادی نوشته شده و یا به بحث گذاشته شده است. این مبحث یکی از آن دسته از مساله هاست که شاید همگان سال ها به دنبالش بودند. جذابیتی که اینترنت کوانتومی خواهد داشت شاید تا ۱۰ یا حتی ۲۰ سال آینده هیچ مقوله ی دیگری نخواهد داشت. اینترنت کوانتومی اینترنتی است که به جای استفاده از امواج رادیویی از انتقال کوانتوم ها استفاده می کند.
با توجه به پدیده‌ای که انیشتین آن را تأثیر شبح‌وار از راه دور (Spooky action at a distance) نامیده بود؛ ذرات کوانتومی درهم‌تنیده وضعیتی خاص دارند که به آن‌ها امکان می‌دهد اطلاعات درون خود را بلافاصله درون یک ذره‌ی کوانتومی درهم‌تنیده‌ی دیگر بازتاب دهند. این پدیده مانند یک تله پورت کوانتومی است.
از زمانی که چین ماهواره کوانتومی خود را به فضا فرستاد به دنبال تحقیق و آزمایش در مورد فضای کوانتومی است. آن‌ها موفق شدند با استفاده از حافظه کوانتومی، اطلاعات را ذخیره کنند. چین در حال برنامه‌ریزی است تا با یک شبکه‌ی ارتباطی کوانتومی، اینترنت پکن-شانگهای را بهبود بخشد.
باید در نظر داشته باشید که اینترنت کوانتومی زمانی که به دست ما کاربران عادی برسد شای ۲۰ الی ۳۰ سال دیگر زمان خواهد برد. چرا که در ابتدا این اینترنت به خاطر دارا بودن سرعت و فضای بسیار بالا اصلا برای استفاده های خانگی مناسب نیست.
اینترنت کوانتومی در فرستادن امن اطلاعات بهتر عمل خواهد کرد. ما می‌توانیم با استفاده از رمزنگاری کوانتومی، اطلاعات غیر قابل هک را از طریق یک شبکه کوانتومی ارسال کنیم. رمزنگاری کوانتومی از مکانیکی به نام توزیع کلید کوانتومی (QKD) استفاده می‌کند که به این معنا است که پیام رمزنگاری شده و کلید رمزگشایی آن جداگانه ارسال می‌شوند. اگر به چنین پیامی حمله شود، پیام به‌صورت خودکار نابود می‌شود و فرستنده و دریافت‌کننده از وضعیت آگاه خواهند شد.
یک کامپیوتر شخصی معمول می‌تواند به اطلاعات رمزنگاری شده کوانتومی از طریق این کامپیوتر کوانتومی ابری دسترسی داشته باشد یا آن‌ها را ارسال کند. شما می‌توانید ایمیل‌های غیر قابل هک ارسال کنید.