تمرکز بیشتری از تحقیقات و برنامه های علمی روی دو مشکل اساسی آینده ی زمین است:۱-استفاده از انرژی ای پاک و تجدید پذیر در آینده۲-محدود بودن منابع آب شیرین در آینده
اما اگر میتوانستیم راه حل هر دوی این مشکلات را در یک تکنولوژی جای دهیم چه می شد؟
محققان دانشگاه ایلینویز با طراحی نسل جدیدی از باتری ها به هر دوی این مشکلات فائق آمده اند،باتری طراحی شده توسط این دانشمندان علاوه بر استفاده از آب شور به عنوان محلی برای ذخیره ی الکتریسیته،در طی پروسه ی ذخیره و پس دادن برق،یون های نمکی را هم از آب جداسازی می کنند.
مدت زیادی است که برای تغذیه ی تلفن های همراه و نیز لپ تاپها از باتری های لیتیمی استفاده می شود،اما با توجه به محدود بودن ذخایر معدنی لیتیم نمیتوان از آن به عنوان یک منبع بزرگ انرژی استفاده کرد.
محدود بودن ذخایر لیتیومی دانشمندان را به فکر پیدا کردن جایگزینی برای آن انداخت و به همین ترتیب با توجه به این که ۲.۶ درصد پوسته ی زمین از سدیم تشکیل شده است این عنصر سدیم بود که توجه همگان را به خود جلب کرد.
با اینکه هنوز دز فازهای ابتدایی پروژه ی باتری های سدیمی قرار داریم اما همه ی دانشمندان به صرفه ی زیاد آن برای تولید انرژی اعتقاد دارند،سال گذشته دانشمندان نمونه ای آزمایشی از این باتری را با مواد اولیه ی نه چندان گران قیمتی بسازند و پس از آزمایش آن ابراز امیدواری کردند که در آینده نمونه های غول پیکری از این تکنولوژی میتواند انرژی یک شهر را تامین کند.