ماجرا از آن قرار است که دو خانم بیمار در ایالات متحده که از اختلالات چشمی رنج می‌برده‌اند، به یک چشم پزشک مطرح مراجعه می‌کنند. این دو خانم که البته نام و مشخصاتشان هم فاش نشده، به دکتر اعلام می‌کنند که از اختلالات، عدم هماهنگی بین چشمان و البته نابینایی‌های موقت که گاهی ممکن است تا چند دقیقه هم طول بکشند، رنج می‌برند.
دکتر بعد از انجام معاینات معمول و تست‌های مختلف، از آنها تمام رفتارهایی که ممکن است به چشمانشان آسیب زده و باعث این مشکل شده باشد را جویا می‌شود. آنها هم تمام عادات روزانه و روش های استفاده‌ی خود از وسایل مختلف که چشم‌ها و قوه‌ی بینایی را درگیر می‌کنند را به آن چشم پزشک توضیح می‌دهند و درنهایت نیز مشخص می‌شود که علت بروز تمام آن مشکلات، استفاده از گجت‌های الکترونیکی و خیره شدن به تلفن همراه در تخت خواب و هنگام استراحت بوده است.
از آنجا که معمولا علل این نوع بیماری‌های چشمی و اختلالات موقتی، وجود لخته‌های خون و اختلالات داخلی تشخیص داده می‌شود، از این دو بیمار که یکی از آنها ۲۲ ساله و دیگری ۴۰ ساله بوده است، انواع تست‌های کاردیوگرافی، سنجش مواد موجود در خون، تست تشخیص مقدار ویتامین A و حتی آنژیوگرافی در شرایط تشدید مغناطیسی صورت می‌گیرد، اما در کمال تعجب، هیچکدام از این موارد نشان دهنده‌ی اختلال و یا کمبود خاصی نبوده‌اند و اینجاست که دکتر تشخیص می‌دهد خیره شدن به صفحه‌ی تلفن همراه در هنگام خوابیدن باعث بروز این مشکلات برای آنها شده است.
خیره شدن به تلفن همراه دلیل اصلی کوری موقت
البته خیره شدن به تلفن همراه در شرایط عادی هم با اینکه به چشمان آسیب می‌زند و ممکن است باعث ابتلا به بیماری‌هایی نظیر خشکی چشم شود، اما یک عادت در نحوه‌ی خیره شدن به تلفن همراه در هر دوی این بیماران مشترک بوده است و آن هم خیره شدن تنها با استفاده از یک چشم بوده است. شاید برای خیلی از ما و شما هم پیش آمده باشد که هنگامی‌که بر روی تخت خواب دراز کشیده‌ایم و بر روی پهلوی خود قرار داریم، یک چشممان را درون بالشت فرو ببریم و یا حتی آن را ببندیم و با چشم دیگرمان به صفحه‌ی نمایشگر تلفن همراه، تبلت و یا لپ تاپ خیره شویم.
این دو بیمار نیز دقیقا همین عادت را داشته‌اند و انجام این کار باعث می‌شود که یکی از چشم‌ها به روشنایی عادت کند و چشم دیگر با تاریکی سازگار شود. در نتیجه هنگامی‌که چراغ‌ها خاموش می‌شوند و هر دو چشم را در معرض تاریکی قرار می‌دهیم، آن چشمی که با روشنایی سازگار شده بود و به آن حالت عادت کرده بود، دچار نابینایی موقت می‌شود و برای آن فرد، یک حالت کوری موقت ایجاد می‌شود و حس اختلال بینایی در چشمانش به وجود می‌آید.
با تکرار این مورد در چند شب و به‌صورت روتین، این اختلالات شدت بیشتری پیدا می‌کنند و درنهایت کار به جایی می‌رسد که فرد در طول روز و هنگامی‌که هیچ عاملی باعث ایجاد فشار و اذیت در چشمانش نمی‌شود هم آنها را تجربه کند و یک احساس ناخوشایند اختلال‌گونه برایش رخ دهد. جالب است بدانید که دکترهای چشم پزشک در جهان حتی برای این بیماری یک نام هم انتخاب کرده‌اند و آن را «نابینایی موقت ناشی از تلفن همراه هوشمند» (transient smartphone blindness) صدا می‌زنند.
در تصویر زیر شما می‌توانید نتایج آزمایش‌های تصویری از چشمان این دو بیمار را مشاهده کنید و متوجه شوید که نور دریافتی و میزان عادت به روشنایی و تاریکی محیط در هرکدام از آن چشم‌ها چگونه بوده است:
بنابراین اگر شما هم چنین عادتی دارید و به‌خصوص در محیط‌های تاریک و قبل از خواب، از اسمارت فون خود به این شکل و در این حالت استفاده می‌کنید، شاید بهتر باشد که هر چه سریع‌تر این عادت را از سر خود خارج کنید تا چنین اختلالاتی به سراغتان نیاید و بتوانید از قوه‌ی بینایی خود به‌طور کامل و بدون هیچ مشکلی بهره ببرید.
