نسل جدید پردازنده زئون مبتنی بر برادول با پشتیبانی از ۲۴ هسته و ۶۰ مگابایت حافظه‌ کش L3 معرفی شد

اینتل امروز نسل جدیدی از تراشه‌های زئون مبتنی بر نسل پنجم پردازنده‌های خود را که برادول نام دارد، رونمایی کرد. پردازنده‌ی زئون جدید این کمپانی مبتنی بر خانواده‌ی برادول EX E7 v4 است. از جمله‌ی قابلیت‌های این پردازنده می‌توان به پشتیبانی تا ۲۴ هسته‌ی پردازشی، ۶۰ مگابایت حافظه‌ی کش از نوع L3 و پشتیبانی از قابلیت‌های RAS و پشتیبانی از ۳DS LRDIMM اشاره کرد.
 
حافظه‌های ۳DS DIMM از DRAMهای پشته‌ای استفاده می‌کنند که ویژگی آن‌ها بهره‌گیری از تراکم بیشتر همچون حافظه‌های ۳D NAND در مقایسه با حافظه‌های ۲D NAND است. اطلاعات ارائه شده نشان از این دارد که این پردازنده از نظر فرکانس پردازشی چندان تفاوتی با نسل گذشته ندارد و در واقع تمرکز اینتل از ارائه‌ی این نسل، بالا بودن افزایش فرکانس پردازشی نبوده است.
 

همانطور که در نمودار بالا نیز مشاهده می‌کنید، دو پردازنده‌ی ۱۸ و ۱۰ هسته‌ای در خانوده‌های خود با نسل‌های پیشین مقایسه شده‌اند. هرچند پردازنده‌های E7 v4 زئون از وجود ۲۴ هسته‌ی پردازشی پشتیبانی می‌کند، در مقایسه‌ی بالا این پردازنده با پردازنده‌ی زئون مبتنی بر هسول از خانواده‌ی E7 v3 مقایسه شده تا همه چیز از نظر قابلیت‌ها برابر باشد.
در مورد نسخه‌ی ۱۰ هسته‌ای باید به این موضوع اشاره کرد که نسل جدید پردازنده‌ی اینتل از نظر فرکانس پردازشی دقیقا مشابه پردازنده‌ی مبتنی بر هسول عمل کرده است، اما ظرفیت حافظه‌ی کش مورد استفاده ۱۵ مگابایت بیشتر بوده و حافظه‌ی اصلی نیز به لطف بهره‌گیری از ۳DS DIMMs تا دو برابر حافظه‌ی رم بیشتر را پشتیبانی می‌کند. نسخه‌ی ۱۸ هسته‌ای پردازنده‌ی زئون نیز از نظر مشخصات فنی چندان تفاوتی با نسل پیشین آن که مبتنی بر هسول است، نداشته، با این تفاوت که قیمت تعیین شده برای نسل جدید، ۶۵ درصد قسمت نسل جدید بوده و در واقع پردازنده‌ی ارزان‌تری در مقایسه با نسل پیشین است، البته شاید نگاهی به برچسب قیمت ۴٫۶۷۲ دلاری این پردازنده آن را چندان ارزان نشان ندهد، اما با نگاهی به قابلیت‌های محصول جدید اینتل، می توان قیمت پردازنده‌ی E7 v4 را معقول خواند.

اینتل همچنین قابلیت Cluster on Die را نیز برای پشتیبانی از محیط‌های چهار سوکت توسعه داده است. با استفاده از متد CoD می‌توان هر یک از تراشه‌های برادول EX را با به چند هسته‌ی مستقل و جدا از یکدیگر با داده‌های اختصاصی روی حافظه‌ی L3 تقسیم کرد. در مقال بالا، حافظه‌‌ی کش L3 در رنگ زرد متعلق به هسته‌های زرد رنگ است، در حالی که حافظه‌ی L3 در رنگ سبز نیز به هسته‌های همین رنگ تعلق دارد. اینتل در نسل پیشین تنها از سیستم دو سوکته پشتیبانی می‌کرد، حال آنکه در نسل جدید شاهد پشتیبانی از سیستم چهار سوکته هستیم. اینتل مدعی است که نسل جدید پردازنده‌های این کمپانی قادر هستند تا ۱.۳ برابر فشار کار بیشتری را با مصرف بهینه‌تر انرژی انجام دهند. همچنین استفاده از پردازنده‌های جدید زئون مبتنی بر برادول این امکان را در اختیار کمپانی‌ها قرار می‌دهد تا یک دستگاه از نسل جدید پردازنده‌ی اینتل را با چند دستگاه از نسل‌های پیشین پردازنده‌های زئون جایگزین کنند.
البته باید به این نکته اشاره کرد که ادعای اپل بستگی زیادی به حجم کاری دارد که پردازنده‌ها روزانه آن‌ها را انجام می‌دهند، اما در حالت معمول می‌توان هر پردازنده‌ی برادول EX اینتل را با سه پردازنده‌ی نسل گذشته از این خانواده جایگزین کرد. پنج سال پیش اینتل تراشه‌های خود خانواده‌ی EX خود را مبتنی بر محصولات سری Westmere و با استفاده از ۶ تا ۱۰ هسته‌ی پردازشی راهی بازار کرد.