قابلیت‌های جدید آگاهی از محیط (Contextual Awareness) در ایرپادز، «پیکسل بادز» و «گلکسی بادز» را تا حدودی عقب نگه داشته است.
ویژگی جدید پایش خواب اپل برای «ایربادز» (AirPods) که هم‌اکنون در آی‌او‌اس ۲۶ (iOS 26) در دسترس است، صرفاً یک به‌روزرسانی جزئی نیست. این ویژگی، یک سیگنال بزرگ است که نشان می‌دهد تعریف «ایرباد هوشمند» در حال تغییر بنیادین است و رقبا با فاصله‌ای زیاد، از این قافله عقب مانده‌اند.
چه چیز جدیدی در ایرپادز آی‌او‌اس ۲۶ وجود دارد؟
در چند سال اخیر، نبرد ایربادهای پرچم‌دار در یک میدان بسیار قابل پیش‌بینی دنبال می‌شد: کدام شرکت بهترین قابلیت حذف نویز فعال (ANC) را دارد؟ کدام یک صدای دقیق‌تر و قوی‌تری ارائه می‌دهد؟ و باتری کدام مدل طول عمر بیشتری دارد؟ این رقابت، یک مسابقه فنی بر سر مشخصات سخت‌افزاری بود که هر مدل جدید، تنها کمی بیشتر از نسخه‌های پیشین خود ارائه می‌کرد.
اما اکنون، اپل تصمیم گرفته است این بازی را کنار بگذارد و بی‌سروصدا، تعریف و معیار کلّی دسته‌بندی «سمعکی/شنیداری» (Hearables) را تغییر دهد. با انتشار آی‌او‌اس ۲۶، قابلیت جدیدی برای ایرپادز فعال شده که آن‌ها را از یک ابزار سادهٔ گوش دادن، به قلمرو یک «کامپیوتر آگاه به محیط» (Contextual Computer) سوق می‌دهد. همانطور که در پست اخیر ما به جزئیات آن پرداخته شد، این مورد صرفاً یک کلید یا گزینهٔ جدید در منو نیست؛ بلکه سطح جدیدی از هوشمندی است.
به‌طور خلاصه، اکنون ایرپادز شما می‌تواند از حسگرهای داخلی خود استفاده کند، داده‌ها را با «اپل واچ» (Apple Watch) تطبیق دهد و حرکت (یا عدم حرکت) شما را تحلیل کند تا به‌طور واقعی تشخیص دهد که به خواب رفته‌اید. این صرفاً یک حقهٔ نمایشی نیست. به محض اینکه به خواب می‌روید، ایرپادز می‌تواند به‌طور هوشمندانه رفتار خود را تنظیم کند؛ برای مثال، تمامی اعلان‌ها به جز موارد اضطراری را که توسط کاربر تعریف شده‌اند، بی‌صدا می‌کند، یا در صورتی که با پادکست به خواب رفته باشید، سطح صدا را مدیریت می‌کند. این یک جهش بزرگ از کنترل‌های دستی است که به آن عادت داریم. این یعنی ایربادهای شما به‌صورت فعال در حال پایش وضعیت شخصی شما هستند و عملکرد خود را با آن تطبیق می‌دهند.
چرا این شکاف هوشمندی یک مسئله بسیار بزرگ است؟
اینجاست که اوضاع برای رقبا دشوار می‌شود. بگذارید واضح بگوییم: «گلکسی بادز ۲ پرو» (Galaxy Buds 2 Pro) سامسونگ و «پیکسل بادز پرو» (Pixel Buds Pro) گوگل، از هر نظر سخت‌افزارهای فوق‌العاده‌ای هستند. صدای شگفت‌انگیزی دارند، حذف نویز فعال آن‌ها فوق‌العاده مؤثر است و یکپارچگی‌شان با اکوسیستم اندرویدِ مربوطه، بسیار قوی است. اما این قابلیت جدید اپل، محدودیت اصلی آن‌ها را آشکار می‌سازد: آن‌ها تقریباً به‌طور کامل واکنش‌گرا هستند.
سامسونگ را در نظر بگیرید. گلکسی بادز مملو از ویژگی‌هاست، اما همهٔ آن‌ها مستلزم این است که شما کاری انجام دهید. برای تغییر حالت‌ها، ضربه می‌زنید. برای استفاده از ویژگی‌های پیشرفته، برنامهٔ «گلکسی وِربل» (Galaxy Wearable) را باز می‌کنید. شما باید به ایربادز بگویید که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. بله، آن‌ها قابلیت «تشخیص مکالمه» (Detect Conversations) را دارند که هنگام شروع صحبت، حذف نویز فعال (ANC) را متوقف می‌کند، اما این تنها یک واکنش ساده مبتنی بر صدا است. این با درک یک وضعیت پیچیده و غیرفعال مانند خواب، فاصلهٔ زیادی دارد.
سپس نوبت به گوگل می‌رسد، و این برای من گیج‌کننده‌ترین بخش ماجراست. گوگل بنا بر تعریف خودش، یک شرکت «هوش مصنوعی-محور» است. «پیکسل بادز پرو» عالی هستند، اما ویژگی‌های «هوشمند» آن‌ها در مقایسه، تقریباً سطحی به نظر می‌رسند.
«صدای تطبیقی» (Adaptive Sound)، که صدا را بر اساس نویز محیط تنظیم می‌کند، تنها یک تغییر ساده و واکنشی است. ترجمهٔ همزمان قدرتمند است، اما ابزاری است که باید به‌صورت دستی فعالش کنید. گوگل تمام هوشمندی هوش مصنوعی دنیا را در اختیار دارد، با این حال ایربادهایش فاقد هرگونه درک عمیق و شخصی از محیط هستند. آن‌ها نمی‌دانند که شما در حال دویدن، در جلسه یا در حال به خواب رفتن هستید. این باید زمین بازی اصلی گوگل باشد، اما آن‌ها حتی در این میدان حضور ندارند.
این قابلیت جدید ایرپادز، شکاف رو به رشدی در نوآوری را برجسته می‌کند. در حالی که همهٔ رقبا مشغول کامل کردن مشخصات سخت‌افزاری هستند، اپل در حال ساخت یک پلتفرم برای «محاسبات محیطی و شخصی» (ambient, personal computing) است. این همچنین یک حرکت هوشمندانه، بدون اصطکاک و بی‌دردسر در حوزهٔ سلامت است.
اپل با روان‌تر و کم‌مزاحمت‌تر کردن جمع‌آوری داده‌های خواب (بدون نیاز به ساعت هوشمند بزرگ و دست‌وپاگیر، اگر از طرفداران آن نیستید)، موانع را برای میلیون‌ها کاربر کاهش می‌دهد تا به بینش‌های عملی و واقعی در مورد سلامتی شخصی خود دست یابند.
مسابقه ایربادها تازه جدی شد (و بسیار جالب‌تر)
صریح بگویم: فضای گجت‌های شنیداری (hearables) برای چند سالی کسل‌کننده بوده است. این رقابت تنها یک مسابقهٔ فنی بی‌سرانجام بود که نتیجهٔ آن محصولاتی عالی، اما بسیار مشابه بود.
به عنوان کسی که بین تمام ایربادهای اصلی در رفت و آمد است، ناامیدی من هرگز از کیفیت صدا یا حذف نویز فعال نبوده است. بلکه از لحظات کوچک و انسانی بوده است. این دردسر سروکله زدن با گوشی برای بی‌صدا کردن پادکست وقتی نیمه‌خوابم. این بیدار شدن با صدای زنگ نوتیفیکیشن «ایمیل جدید» است که یک برنامهٔ سادهٔ «مزاحم نشوید» (Do Not Disturb) آن را نادیده گرفته است. این‌ها همان آزارهای کوچکی هستند که نشان می‌دهند یک دستگاه واقعاً هوشمند نیست؛ بلکه فقط یک ابزار جانبی با برنامه‌ریزی خوب است.
قابلیت جدید اپل دقیقاً در پی حل این مشکلات است. این همان جادوی «فقط کار می‌کند» است که اپل کل شهرت خود را بر آن بنا نهاد و یک چالش مستقیم برای گوگل و سامسونگ است. سؤال دیگر این نیست که «حذف نویز فعال شما چقدر خوب است؟». سؤال این است که «نرم‌افزار شما چقدر هوشمند است؟» میدان نبرد بعدی، «دسی‌بل‌ها» نیست؛ بلکه «داده، آگاهی از محیط و پیش‌بینی» است.
آیا من از این قابلیت استفاده خواهم کرد؟ قطعاً. من هم‌اکنون با آی‌او‌اس ۲۶ از آن استفاده می‌کنم، زیرا واقعاً باعث بهبود کیفیت زندگی می‌شود. این ویژگی باعث می‌شود که فناوری ناپدید شود و صرفاً در خدمت کاربر باشد، و این همان هدف اصلی است. گوگل و سامسونگ، نوبت شماست.
به مطالعه ادامه دهید: